Miss Ülrich

Hr Ulrich
Helgi Júlíus
Alda Lilja
Beta
Frú Sigríður
Erla
Hafrún
Helga
Hildur
Karen Inga
Lilja Sif
Linda
Lísa
María Sif
Massinn
MH túttur
Orri
Pétur Örn
Ragga Dan
Sara Natasha
Soffía
Thelma
Unnur
Vesturfarar

Amnesty
Skólinn
Blogger
Unifem
Unicef
Mogginn
ABC barnahjálp

Karen

...Mælir með:
Að vera mamma:D

...ER Að LESA:
-The Amazing Maurice and His Educated Rodents eftir Terry Pratchett. Köttur og rottuhópur öðlast skyndilega mikla greind og geta talað. Þau fá í lið með sér strákling sem spilar á flautu og fara að pretta peninga út úr fólki. Bráðskemmtilegt!!

Nýlegir póstar

It´s facebook...

Back to school...

What to say, what to say?

Eldri póstar

miðvikudagur, júní 30, 2004

Scary part 2

Ég er bara ekki að ná þessu!!!!
Hvað gerist eiginlega hvernig ferðu frá því að vera þetta saklausa barn

og í það að vera þessi snarbilaði nauðgari, pyntari, morðingi og mannæta???????

I JUST DON'T GET IT

- Játaði Karen

Scary!!!

Ég er ótrúlega myrkfælin, og síðan ég var lítill krakki hef ég verið hrædd við að vera ein. Það sem ég hef oft velt fyrir mér er hvernig tilfinning það sé að vera í myrkrinu og það sé ekkert að óttast því að það sért þú sem ert skrímslið. Hugsið um alla þessa geðsjúku morðingja sem að biðu eftir fórnarlömbum sínum, við hvað eru þeir hræddir? Ég kíkti á þennann link sem að hann Bragi sendi mér og var að skoða myndir af frægum morðingjum, the face of madness. Ógeðið hann Jeffrey Dahmer situr þvílík í mér. Að sjálfsögðu þegar ég var búin að hræða úr mér líftóruna með því að skoða myndir þá varð ég að vita meira um alla þessa morðingja og fann fullt af upplýsingum á crime library. Ég skil ekki hvernig það er hægt að vera svona sjúkur og ein sagan sem ég las um John Wayne Gacy Jr setti mig verulega úr jafnvægi. Maður sem öllum líkaði við og sem klæddi sig upp sem trúður til að skemmta börnum á spítala.

Svo fór hann heim nauðgaði,pyntaði og myrti amk 30 unga menn og faldi þá undir gólfinu heima hjá sér. Þegar ég var unglingur var ég oft að passa í húsi sem er beint á móti kirkjugarðinum á Suðurgötu, ég man hversu hrædd ég var alltaf þegar ég leit út um stofugluggann, ein með litlu sofandi barni og hugsaði um það sem væri í kirkjugarðinum, ekki þá sem voru dánir, heldur sjúku kvikindin sem kannski fíluðu að leika sér þar í myrkrinu.

- Játaði Karen

þriðjudagur, júní 29, 2004

Welcome to the lesbian, lesbian SHOW!

Jæja það kom loks að því að ég skellti mér á djammið. Laugardagskvöldið var tekið frá fyrir óhóflega drykkju og sóðaskap. Fríða var að flytja í nýja íbúð og hófst drykkjan þar. Við færðum okkur rólega í átt að bænum og drykkjan hélt áfram og áfram og áfram og áfram. Var rosa gaman og mikið dansað.
Við Soffía fórum svo að hitta nokkra félaga á stað sem er best lýst sem Gay-Klúbb. Þar lenti ég á sjéns og átti mjög bágt þegar ég þurfti að útskýra að ég er ekki Vaginatarian. Það er vitleysa að vera að álpast inn á svona staði og ætlast til þess að dýrslegt aðdráttarafl manns hafi ekki áhrif. Verð samt að viðurkenna að mér leið pínu eins og ég hefði verið svipt ofurkröftum mínum þarna inni og allir þessir huggulegu piltar vildi bara aðra huggulega pilta. En svona er þetta. En á heildina litið, flott kvöld, skemmtilegt að mestu en pínlegt og perralegt á köflum.

- Játaði Karen

föstudagur, júní 25, 2004

S.E.P

Ég er að lesa aftur þá frábæru bók The Hitch Hikers Guide To The Galaxy A Trilogy In Five Parts, Helgi vinur minn gaf mér þessa bók í jólagjöf fyrir þó nokkrum árum og var komin tími til að endurnýja kynni mín af Douglas Adams þeim snillingi. Þessi bók eða bækur eru alger snilld og alveg öruggt að maður liggur í hláturskasti og veit stundum jafnvel ekkert afhverju. Í þessari bók og þá í þeim hluta sem kallast Mostly Harmless en það er lýsingin á Jörðinni, meinlaus að mestu, kemur hann fram með snilldarhugtak S.E.P!
S.E.P eða Somebody Elses Problem, S.E.P er besta leiðin til að gera hluti ósýnilega, um leið og eitthvað er orðið vandamál einhvers annars þá sér það enginn. Þannig tekst söguhetjunum að lenda geimskipi sem lítur út eins og ítalskur veitingastaður fyrir framan fullt af fólki. Málið er að S.E.P er það sem kallast í sálfræðinni Dreifing ábyrgðar. Tökum frægt dæmi: Það var kona að nafni Kitty Genovese myrt út á götu í New York, það tók um það bil klst að murka úr henni lífið, og það heyrðist í henni allann tímann. þetta gerðist fyrir framan fjölbýlishús og eftir á viðurkenndu íbúarnir að hafa heyrt í henni en enginn hringdi á lögregluna. Og afhverju ekki, jú því að ef ég heyri þetta og sé þá heyrir Mr.Smith á annarri hæð þetta og sér og Mrs.Jones á fimmtu hæð og Ms.Ulrich í kjallaranum og þau geta hringt á lögguna. Og ef allir hugsa svona þá hringir enginn og það er einmitt það sem gerðist. Svo við verðum að hafa þetta í huga ef við heyrum eða sjáum eitthvað sem að við teljum að lögreglan eða t.d Barnaverndarnefnd ætti að vita þá skulum við ekki bíða eftir að einhver annar taki af skarið heldur skulum við vera tilbúin að taka ábyrgðina. Því að S.E.P er kannski góð leið til að lenda geimfari laumulega en það getur kostað einhvern lífið.

- Játaði Karen

fimmtudagur, júní 24, 2004

Colour Purple

Það atvikaðist þannig í gær að vegna flugþreytu hjóna á Arnarnesinu þá bauð mín indæla vinkona Soffía mér óvænt á Deep Purple. Ég var sko ekkert ósátt við það og eyddi deginum að söngla Smoke on the water. Svo var bara að drífa sig í Höllina, við vorum 3 saman því að Ragna var jafnheppin og ég. Höllinn var pakkfull og mikil stemmning í mannskapnum. Fyrstir á svið voru Mánar frá Selfossi, en eins og Soffía benti mér á þá er mikið af leiðindaböndum sem koma þaðan samanber Skítamórall!!! Þetta hefði þó getað verið verra en þeir spiluðu stutt. Aðeins einn maður stóð upp og klappaði í stúkunni og gekk honum illa að rífa upp stuðið fyrir Mána. En þá var komið að aðalatriðinu og Deep Purple stóðu fyllilega undir mínum væntingum og voru ótrúlega sprækir og líka svo almennilegir og lausir við stjörnustæla. Þeir voru bara alveg frábærir og ég skemmti mér konunglega. Það kom mér hins vegar á óvart hvað það var mikið fyllerí á eldra fólkinu, en fólk á aldur við mömmu var slagandi um og hrasandi á fólk. Uss uss þetta gamla fólk :Þ Eflaust margir að taka sér "veikindadag" í dag. Þetta var semsagt afbrags skemmtun og alveg þess virði að vera viðbjóslega sybbin með "sand" í augunum. Einn morgun í viðbót sem að ég þarf að vakna á þessum ókristilega tíma og svo er það búið í bili. Já og vitið þið hvað það er alveg að koma helgi og engin venjuleg helgi, heldur hin sjaldgæfa helgi í útrýmingarhættu, FRÍHELGIN.

Takk fyrir mig Soffía mín!!
Knús

- Játaði Karen

þriðjudagur, júní 22, 2004

Sleepy time!

Öll þessi vika er tileinkuð því að sofa ekkert og vera syfjuð. Eða með öðrum orðum þá er ég á opnunarvöktum í vinnunni og er mætt 5:50 á morgnanna. Svo erfitt svo mikið mikið erfitt. Það er meira að segja svo erfitt að ég svaf yfir mig í gær. Mætti heilum 3 mínútum of seint og var hópur af morgunhressum konum sem beið mín lítið ánægaður. En þetta getur víst gerst fyrir besta fólk. Það er samt ekki gott fyrir næturhvíld manns að vita að ef ég klikka þá er ekkert BACKUP!!! I´m All ALONE. Ég var komin upp í rúm fyrir 10 í gærkvöldi og starði trylltum augum út í sólina sem enn skein. Hlakka mikið til að vera í fríi um helgina, enda man ég ekki hvenær ég var síðast í fríi and that my friends is very sad. Þessi dagur lítur út fyrir að ætla að verða jafnvel betri og sólríkari en gærdagurinn og þá er um að gera að líta á björtu hliðarnar og muna að ég er búin að vinna kl 20 í kvöld. Þannig að þið sem lifið aðeins meira spennandi lífi en ég skilið kveðju minni til sumarsins og sólarinnar.

- Játaði Karen

föstudagur, júní 11, 2004

uh baby baby!

Ég fékk mér göngu í bænum í gær með Helgu vinkonu og litla englabossanum honum Arngrími, þar sem að við gengum upp og niður Laugaveginn með vagninn þá áttaði ég mig á því að allar konur eru annaðhvort óléttar eða með börn. Það er allar nema ég. Finnst alveg óþarfi að vera skilja svona útundan og GLENNA framan í mann krílin. Það var bókstaflega ekki þverfótað fyrir vögnum og kerrum og göturnar flóðu í ófrískum konum. Já og hvar er barnið mitt??? Það bólar sko ekkert á því skal ég segja ykkur. Ég er farin að halda að ég eigi eftir að þurfa að taka ráði Helga vinar míns sem sagði mér bara að hella mig blindfulla og skella mér í bæinn og veiða einhvern sótölvaðan Random Guy. Önnur hugmynd er að láta prenta bol sem stendur á FRJÓGAÐU MIG og fara á djammið og þá kannski gerist eitthvað. Þetta væri náttúrulega lítið mál ef að manni langaði ekki í þennann skemmtilega fylgihlut sem er Pabbi, ég verð nefnilega að viðurkenna að það er ekki markmið lífs míns að vera einstæð móðir. En ég er ekki alveg farin að örvænta ennþá en við sjáum til eftir svona 2 ár. Þá ef þið rekist á mig á djamminu í fyrrnefndum bol þá ekki trufla "ég er á pabbaveiðum".

- Játaði Karen

fimmtudagur, júní 10, 2004

Young Love

Munið þið hvernig það var að vera ungur og ásfanginn, þá meina ég sko mjög ungur því að ég er pottþétt ennþá ung sko við skulum ekki gleyma því hehe. Ég er að tala um þegar maður var 13-15 ára og allt var miklu einfaldara. Áður en maður fór að sofa hjá og að kela þýddi það að maður kysstist í marga klukkutíma og klaufalegir en yndislegir strákar reyndu að komast innan á bolinn manns, og í sumum tilfellum reyndu þeir að fara inn um ermina. Alltaf á sumrin þá sakna ég soldið þessa tíma, öll dramatíkin sem fylgdi því að vera unglingur. Að vera ýkt skotin í strák með fiðrildi í maganum og hjartsláttatruflanir af hormónaæsing. Þetta var svo skemmtilegur tími. Mér finnst unglinga kærustupör eitt það sætasta sem ég sé. Þegar maður er farin að nálgast 30 þá er þetta soldið flóknara mál.
Og það er staðreynd að flest fólk sem er einhleypt á þessum aldri er að koma úr löngu sambandi eða hjónabandi og á jafnvel börn og það flækir tilhugalífið talsvert. Flóknara en ekkert minna skemmtilegt ;)En ég verð að viðurkenna að stundum langar mig að vera unglingur aftur og fara í bíó bara til að kyssast í 2 tíma í myrkrinu.

- Játaði Karen

mánudagur, júní 07, 2004

Me so tired!!

Það hefur svo sannarlega mikið verið um að vera hjá henni Karen litlu Ulrich síðan síðast. Búin að vera að vinna eins og geðtrufluð manneskja, sitja fundi og ákveða næsta árið í lífi mínu. Að þessum "smámunum" undanteknum þá skelltum við okkur 5 skvísur í sumarbústað um helgina. Við fórum á Búðir í frábæra sumarbústaðinn hennar Soffíu. Þar var grillað og spilað og drukkið og yfirhöfuð bara skemmt sér konunglega. Við fórum líka og álpuðumst um Arnarstapa og djöfluðumst í Dritvík, Ísland er bara stórkostlega fallegt land ég er ákveðin í að þar sem að ég er komin í útlandafara pásu þá sé tilvalið að vera dugleg að ferðast um Ísland. Við stelpurnar áttum ekki orð yfir fegurðinni á Dritvík og lögðum það á okkur að klífa upp hamra og hæðir, hálfdrepa okkur í fjörunni og nærrum því sólbrennast. Við fengum nefnilega mesta snilldarveðrið allan tímann. Good times good times. Komum heim um kvöldmatarleytið í gær og ég fór og náði mér í Kill Bill sem ég hafði ekki séð. Ótrúlega fín mynd með nóg af blóðsúthellingum og ofbeldi a la Tarrantino. Hlakka til að sjá vol 2. Ég hef alltaf fílað Tarrantino meira að segja þegar hann leikur.

Dreymdi um daginn að ég hefði hitt Jonathan Davis Look a like gaurinn sem ég sá á KoRn, ég fór að sjálfsögðu umsvifalaust að reyna að táldraga greyið sem sagði mér að hann væri tvítugur. En áður en að eitthvað fjör hófst kom mamma hans og sagði mér að hann væri 11 ára!!!!!!! Þessir barely legal drengir eru komnir inn á sálina hjá mér og mér er hætt að lítast á blikuna. Vinsamlegast ef ég er farin að hanga óhóflega á skólalóðum með nammipoka CALL THE POLICE.
Það var ótrúlega erfitt að vakna í morgun kl 5 og fara að vinna enda var ég uppgefin eftir fjör helgarinnar. Núna er ég að vinna og verð að vinna fram á kvöld. Ég hef á tilfinningunni að það verði innbyrt ótæpilega af koffeindrykkjum til að halda mér á löppum. Dynjandi djöfulgangurinn í erobik tímanum fyrir ofan mig er ekki einu sinni nóg til að vekja mig og þá er mikið sagt.
Og áfram nú 1,2 1,2 og hæl í rass og tilla, 1,2 1,2 krossa yfir og ganga á staðnum. KILL ME NOW.
Skammastu þín Jane Fonda

- Játaði Karen

fimmtudagur, júní 03, 2004

Ohh Garfield

- Játaði Karen

Words to live by!

Rakst á þessu fleygu orð:
I eat when I´m hungry,
I sleep when I´m weary,
I drink when I´m dry,
I live ´til I die.

Þetta er lífspeki sem að við hefðum gott af að tileinka okkur, þetta er kannski ekki sú rosalegasta speki ever en án efa hefðum við mörg gott af því að reyna að flækja líf okkar ekki endalaust með dramatík og veseni. Það er nákvæmlega ekkert að því að lifa the simple life og við myndum líklega vera mun hamingjusamari ef að við reyndum að halda lífinu einföldu og ekki gera út af við okkur í lífsgæðakapphlaupinu. Slow and easy wins the race og í þessu kapphlaupi held ég að það sé gott að vera skjaldbakan sem skýtur á endanum héranum ref fyrir rass.

- Játaði Karen